بیا با هم پرواز کنیم ،

آمده ام تا سال های تنهایی مان ، بر نگاهمان سایه نیندازند..پس تنها اشک ریختنت چه بهانه ای دارد؟

مگر فراموش کرده ای که فرصت اندک است..؟ فرصت ها برای رها شدن از اندوه تنهایی.

چرا اشک هایت را در تنهایی بر گونه ها روان می سازی؟

مگر آمدن من دلیلی دیگر داشته است جز شانه ای بودن برای گریه های تو ..نگاهی بودن برای درک نگاه های تو...ومرهمی بودن بر زخم های قلب بی قرار تو؟

یعنی هنوز زمان رهایی نرسیده است؟

یعنی هنوز دل من جایگاه امن حرف های تو نیست؟

بیش از این آزارم مده...بیا با هم پرواز کنیم...هر زمان که قلبت بر بغض مانده در گلو فرمان داد تا فرو شکند,گریه هایت را از من نهان مساز..

گرچه نمی دانم این فرصت, از چه رو اندک است لیکن خوب می دانم که بیهوده نبوده است..آمده ایم تا راه وصال عشق را با هم بپیماییم...تنها نمان...رها باش

استاد شهید آیت الله مطهری در حاشیه یکی از صفحات کتاب اسلام شناسی شریعتی متن کوتاهی نوشته است و نظر صریح خود را نسبت به افکار و آثار شریعتی نشان می دهد.

این سند، دلیل روشنی است بر آنکه صحبت های دهه چهل شهید مطهری راجع به شریعتی را (درحالیکه شریعتی هنوز به حسینیه ارشاد نیامده بود و افکارش را به تمامه عرضه ننموده بود) نباید با نظرات بعدی و آخری شهید مطهری (که نظر اصلی ایشان محسوب می شود و این نوشته نمونه ای از همان نظرات اصلی است) اشتباه گرفت:

این جزوه مانند اغلب نوشته های نویسنده، از نظر ادبی و هنری اعلی است و از نظر علمی متوسط است و از نظر فلسفی کمتر از متوسط و از نظر دینی و اسلامی صفر است

خدایا

از نسل ما به دور باشد که در غفلت به سر ببریم

باور کنید بار اول وآخر در عمرم بود که به این شعار حسابی از ته دل خندیدم وشاد شدم.دویدم به استقبال.علی با دیدن من از دوش درجه دار عراقی پایین پرید و بغلم کرد.تندتند صورتش را بوسیدم.علی هم صورتم را بوسید وخنده کنان گفت:می بینی ،حتی عراقی ها هم طرفدار پرسپولیس هستند!هر دو غش غش خندیدیم.عراقی ها هم که نمی دونستند دارند چه شعاری می دهند،با ترس ولرز همچنان فریاد می زدند:پرسپولیس هورا،استقلال سوراخ

همیشه در شاهراه نیستیم،گاه غالبا به بن بست می رسیم،باید برگردیم و کوچه دیگری را امتحان کنیم،زندگی جز تلاش وپیگیری نیست!!

طرف 100تومانی اش را در تاریکی گم میکنه،

تراول 50 هزارتومانی اش رو آتش میزنه تا 100 تومانی را پیدا کنه!

بعضی وقتا ما خوشحالیم یک چیز خوب بدست آوردیم اما

متوجه نیستیم چه چیزی را از دست داده ایم

یکی چشمش را برای خـــدا می‌دهد؛
اما من و تو،
می‌توانیم برای خدا،
چشم‌مان را کنترل کنیم !؟ …?