به چند دقیقه نکشید که رهبر با لبخند وارد شد.

مادر شهدا جلوتر از همه رفت برای خوش‌آمدگویی به رهبر. پدر شهدا هم معانقه کرد.

مادر و خواهر شهدا به گریه افتادند حسابی. دامادها و برادر شهید هم همین‌طور.

مادر با مشت، آرام به سینه‌اش می‌زد و می‌گفت: ای خدا به مراد دلم رسیدم... خوش آمدید... خانه‌مان را روشن کردید.
رهبر زود نشست تا بقیه هم بنشینند.

رهبر گفت: خدا شهدای شما را با پیامبر اکرم (ص) محشور کند...

دو تا دختر کوچک (خواهرزاده‌های شهید) از روی کنج‌کاوی جلو آمدند. رهبر حرفش را قطع کرد و گفت: بیایید اینجا ببینم دخترها. و اسم‌شان را پرسید که فاطمه بود یکی و دیگری مونا و رهبر هر دوشان را بوسید و یکی از دخترها به حرف مادرش دست رهبر را.

وقتی رهبر رفت خداحافظی کردیم.مادر شهدا دعوت کرد از انارهای درخت بکنیم و خودش چند تا از بزرگ‌هایش را چید و داد دستمان